Świadczenie urlopowe bez składek ZUS

Jeśli pracodawca wypłaca pracownikom świadczenie urlopowe zgodnie z przepisami ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, to nie powinien im go uwzględniać w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

O CO PYTAŁ PRZEDSIĘBIORCA?

Przedsiębiorca zatrudnia na podstawie umowy o pracę 5 osób. Nie tworzy ZFŚS. Chciałby jednak wypłacić w danym roku pracownikom świadczenie urlopowe ze środków obrotowych firmy. Będzie ono stanowiło dla nich przychód ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów o pdof. Świadczenie to będzie wypłacane w wysokości nieprzekraczającej odpisu podstawowego, o którym mowa w art. 3 ust. 4 ustawy o ZFŚS, pracownikom korzystającym w danym roku kalendarzowym z urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych. Przedsiębiorca nie posiada regulaminu wynagradzania. O wypłacie świadczenia urlopowego pracownicy zostali poinformowani w terminie do dnia 31 stycznia bieżącego roku.

Przedsiębiorca uważa, że wypłacane przez niego świadczenie urlopowe nie będzie stanowiło dla pracowników podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne. Jako podstawę zwolnienia wskazał § 2 ust. 1 pkt 21 rozporządzenia MPiPS w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zwanego rozporządzeniem składkowym.

ZDANIEM ZUS:

ZUS zgodził się ze stanowiskiem przedsiębiorcy. Uznał, że z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wyłączone są przychody wymienione w § 2 rozporządzenia składkowego. Z § 2 ust. 1 pkt 21 tego rozporządzenia wynika, że podstawy wymiaru składek nie stanowią dla pracowników świadczenia urlopowe wypłacane na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy o ZFŚS. Z tym że zwolnienie składkowe funkcjonuje tylko do wysokości nieprzekraczającej rocznie kwoty odpisu podstawowego określonej w tej ustawie.

W myśl art. 3 ust. 1 i ust. 1c ustawy o ZFŚS pracodawcy niebędący jednostkami budżetowymi lub samorządowymi zakładami budżetowymi, zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 50 pracowników w przeliczeniu na pełny etat tworzą zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, natomiast zatrudniający na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 i mniej niż 50 pracowników w przeliczeniu na pełny etat tworzą Fundusz na wniosek zakładowej organizacji związkowej.

Z kolei art. 3 ust. 3 ustawy o ZFŚS przewiduje, że pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku mniej niż 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty mogą tworzyć Fundusz do wysokości i na zasadach określonych w art. 5 lub mogą wypłacać świadczenie urlopowe. Wysokość świadczenia urlopowego ustala się zgodnie z art. 3 ust. 4 ustawy o ZFŚS. Z dyspozycji zawartej w art. 3 ust. 5 tej ustawy wynika natomiast, że świadczenie urlopowe pracodawca wypłaca raz w roku każdemu pracownikowi korzystającemu z urlopu wypoczynkowego w wymiarze minimum 14 następujących po sobie dni kalendarzowych. Wypłata tego świadczenia następuje najpóźniej w ostatnim dniu poprzedzającym urlop wypoczynkowy.

Wyłączenie z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne na podstawie § 2 ust. 1 pkt 21 rozporządzenia składkowego dotyczy wyłącznie świadczeń urlopowych wypłacanych przez pracodawcę, który zatrudnia na dzień 1 stycznia danego roku mniej niż 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Ponieważ w analizowanej sprawie przedsiębiorca zatrudnia 5 pracowników i nie tworzy ZFŚS, wypłacane przez niego świadczenie urlopowe nie będzie stanowiło dla pracowników podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

(interpretacja indywidualna Oddziału ZUS w Gdańsku z dnia 10 czerwca 2025 r., znak DI/100000/43/448/2025)

Komentarz redakcji

Należy zgodzić się z rozstrzygnięciem organu rentowego, że ze zwolnienia ze składek na podstawie § 2 ust. 1 pkt 21 rozporządzenia składkowego może korzystać tylko świadczenie, które zostało wypłacone zgodnie z art. 3 ust. 4 ustawy o ZFŚS oraz w kwocie nieprzekraczającej rocznie kwoty odpisu podstawowego określonej w ustawie o ZFŚS. Składkom ZUS nie podlega więc świadczenie urlopowe, które zostało wypłacone pracownikowi w wysokości ustalonej odpowiednio do rodzaju zatrudnienia oraz wymiaru jego czasu pracy. Jeśli pracodawca wypłaci pracownikowi świadczenie urlopowe w kwocie wyższej niż wysokość odpisu podstawowego, to wówczas od nadwyżki ponad kwotę odpisu jest zobowiązany naliczyć i opłacić składki społeczne oraz zdrowotną.