Gazeta Podatkowa nr 25 (2004) z dnia 27.03.2023

Świadczenie zwane urlopowym ze składką ZUS

Świadczenie nazwane przez pracodawcę urlopowym wypłacone pracownikom, np. na podstawie regulaminu wynagradzania, należy uwzględnić im w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Taka wypłata nie jest bowiem świadczeniem urlopowym, o którym mowa w przepisach ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych i nie może korzystać ze zwolnienia z oskładkowania. Tak stwierdził Oddział ZUS w Gdańsku w interpretacji indywidualnej z dnia 1 lutego 2023 r., znak DI/100000/43/17/2023 r.

Przedsiębiorca, który wystąpił o wydanie interpretacji, na dzień 1 stycznia 2023 r. zatrudniał powyżej 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Zrezygnował z tworzenia ZFŚS, zawierając w regulaminie wynagradzania postanowienie o nietworzeniu Funduszu. Jednocześnie chciał wprowadzić do regulaminu wynagradzania zapis o wypłacaniu pracownikom świadczenia urlopowego w wysokości odpisu podstawowego, o którym mowa w art. 3 ust. 4 ustawy o ZFŚS. Świadczenie to byłoby wypłacane pracownikom korzystającym w danym roku kalendarzowym z urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych. Pracodawca uważa, że tego typu świadczenie nie korzysta ze zwolnienia składkowego, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 21 rozporządzenia MPiPS w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Wypłacane świadczenie nie jest bowiem świadczeniem urlopowym, o którym mowa w tym przepisie.

ZUS zgodził się ze stanowiskiem przedsiębiorcy, stwierdzając, że dla pracowników podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne nie stanowi świadczenie urlopowe wypłacane na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy o ZFŚS. Takie zwolnienie składkowe wynika z § 2 ust. 1 pkt 21 powołanego rozporządzenia i funkcjonuje do wysokości nieprzekraczającej rocznie kwoty odpisu podstawowego określonej w ustawie o ZFŚS. Oskładkowaniu nie podlega więc świadczenie urlopowe, które zostało wypłacone pracownikowi w wysokości ustalonej odpowiednio do rodzaju zatrudnienia oraz wymiaru jego czasu pracy. Przepisy ustawy o ZFŚS nie przewidują natomiast możliwości wypłaty świadczenia urlopowego przez pracodawcę pozabudżetowego zatrudniającego co najmniej 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Zakład o takim stanie zatrudnienia może oczywiście - tak jak w analizowanym przypadku - wypłacać świadczenia tego rodzaju, ale na mocy przepisów zakładowych (tu: regulaminu wynagradzania). Świadczenia takiego nie można jednak uznać za świadczenie urlopowe w rozumieniu ustawy o ZFŚS.