Gazeta Podatkowa nr 32 (1177) z dnia 20.04.2015

Opodatkowanie świadczeń z ZFŚS dla byłych pracowników

Wypłatę przez zakład pracy na rzecz pracowników sezonowych świadczeń finansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, dokonaną już po ustaniu zatrudnienia, należy kwalifikować jako przychód, którego źródłem był istniejący wcześniej stosunek pracy. W takim przypadku w stosunku do tych świadczeń może mieć zastosowanie zwolnienie przedmiotowe przewidziane dla świadczeń uzyskiwanych przez pracowników, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o pdof.

O CO PYTAŁ PODATNIK?

Pracownicy sezonowi, zatrudnieni przez firmę w okresie od 5 maja 2014 r. do 31 sierpnia 2014 r., złożyli w okresie tego zatrudnienia, tj. w lipcu i sierpniu 2014 r., wnioski o przyznanie świadczenia finansowego z ZFŚS wraz z wymaganymi przez Regulamin ZFŚS oświadczeniami o dochodzie. Wnioski te zostały rozpatrzone pozytywnie i świadczenia wskazanym pracownikom zostały przyznane pod koniec sierpnia 2014 r. Jednak protokół z posiedzenia komisji przyznającej świadczenia i decyzja o ich przyznaniu dostarczone zostały do działu płac dopiero w październiku 2014 r., a same wypłaty dokonane zostały 3 listopada 2014 r., czyli po wygaśnięciu umów o pracę.

W zaprezentowanej sytuacji zakład pracy będący płatnikiem podatku dochodowego miał wątpliwości, czy w oparciu o uregulowania zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o pdof mógł w odniesieniu do omawianych świadczeń zastosować zwolnienie z podatku dochodowego w ramach ustawowego limitu 380 zł dla osób, które w dniu wypłaty nie były już pracownikami. O rozstrzygnięcie tej kwestii wystąpił do organu podatkowego.

ZDANIEM IZBY SKARBOWEJ:

Organ podatkowy w wydanej interpretacji indywidualnej wskazał, że na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o pdof do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które zostało otrzymane przez podatnika w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. W konsekwencji przychody z tego źródła generują zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężna świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń oraz świadczeń częściowo odpłatnych, o ile mają swoje źródło w stosunku pracy.

Z kolei z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o pdof wynika, że wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o ZFŚS, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych. Chodzi tu o świadczenia sfinansowane w całości ze środków ZFŚS lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł. Powołany przepis wskazuje jednocześnie, że rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Odnosząc powołane przepisy do analizowanego stanu faktycznego organ podatkowy stwierdził, że zarówno w dniu złożenia wniosku o przyznanie świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, jak i w dniu ich przyznania, pracowników korzystających ze świadczenia pieniężnego sfinansowanego z tego źródła łączył z pracodawcą stosunek pracy, w rozumieniu art. 22 Kodeksu pracy. W konsekwencji to stosunek pracy, zawarty przez pracowników sezonowych z zakładem pracy, stanowił podstawę nabycia praw do otrzymania świadczeń z ZFŚS. Z tego względu przedmiotowe świadczenia, mimo że ich faktyczna wypłata nastąpiła już po ustaniu zatrudnienia, należy po stronie pracowników zakwalifikować jako przychód ze stosunku pracy. Jeżeli miały one związek z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, to powinny one korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o pdof do wysokości 380 zł w danym roku podatkowym.

(interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 lutego 2015 r., nr IBPBII/1/415-966/14/ASz)