Dofinansowanie świadczeń z ZFŚS

Zakładowy fundusz świadczeń socjalnych (zwany dalej Funduszem) jest przeznaczony na finansowanie działalności socjalnej, do której zalicza się: usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe. 

Warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu oraz zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie uzgodnionym ze związkami zawodowymi, a w razie ich braku z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów. Tak wynika z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 800).

Przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu powinny być uzależnione od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej.

Na gruncie podatkowym świadczenia z ZFŚS skutkują u pracownika powstaniem przychodu ze stosunku pracy. Przychód ten może jednak korzystać ze zwolnienia od podatku, jeżeli spełnione zostaną przesłanki wynikające z treści art. 21 ust. 1 pkt 67 updof. Powołany przepis stanowi, że wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł. Przy czym rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Adresatem omawianego zwolnienia jest pracownik otrzymujący świadczenia rzeczowe i pieniężne finansowane ze środków ZFŚS lub funduszy związków zawodowych. To oznacza, że ustalony roczny limit zwolnienia w wysokości 380 zł dotyczy wszystkich świadczeń otrzymanych przez danego pracownika w roku podatkowym, niezależnie od tego u ilu pracodawców jest zatrudniony i uprawniony do uzyskiwania takich świadczeń.

Przy czym przepisy podatkowe nie odnoszą się do sytuacji, gdy pracownik zatrudniony w różnych zakładach pracy otrzymuje świadczenia z ZFŚS tworzonych przez więcej niż jednego z zatrudniających go pracodawców. W szczególności pracodawcy zatrudniający tę samą osobę nie mają obowiązku wymieniać się informacjami o przyznawanych jej świadczeniach. Również pracownik nie jest zobligowany informować danego pracodawcy, w jakiej wartości otrzymał świadczenie w innym zatrudniającym go zakładzie pracy.

Tak więc pozostawanie pracownika w stosunku pracy z różnymi pracodawcami nie wpływa na obowiązki ciążące na którymkolwiek z pracodawców. Każdy z nich ma obowiązek poboru zaliczek jedynie od dokonanych przez siebie świadczeń. Tym samym pracodawca, który przyznaje wspomniane świadczenia pracownikowi, indywidualnie ustala, czy i w jakim zakresie ująć ich wartość w podstawie opodatkowania. O ile roczna wartość świadczeń przyznanych pracownikowi nie przekracza łącznie kwoty 380 zł, pracodawca stosuje zwolnienie podatkowe i nie uwzględnia ich przy poborze zaliczek ani w sporządzanych deklaracjach podatkowych.

W celu prawidłowego rozliczenia podatku dochodowego, pracownik otrzymujący świadczenia z ZFŚS od różnych pracodawców (lub funduszy związków zawodowych) musi jednak ustalić ich łączną wartość, aby określić czy nie przekroczyły one limitu 380 zł. Gdyby bowiem każdy z pracodawców przyznał mu świadczenia w kwocie niższej, to jeśli ich suma przekracza ustawowy limit, pracownik musi wykazać tę nadwyżkę w zeznaniu rocznym i opodatkować łącznie z innymi dochodami, do których ma zastosowanie skala podatkowa.